Prachtige wandeling op blote voeten &Milford Sound
Door: jenniferfarawayfromhome
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
11 Mei 2010 | Nieuw Zeeland, Queenstown
7 mei 2010
Lieve Allemaal,
Morgen moeten we Queenstown alweer verlaten om naar Frans Josef te gaan, maar gelukkig maar voor even. Charlotte en ik hebben hier echt onze plek gevonden, hier is gewoon alles: gezelligheid, veel winkels, maar vooral ook mooie natuur, rust en stilte.
Afgelopen dinsdag heb ik de mooiste wandeling gemaakt sinds ik hier ben, in mijn eentje. De berg hierachter naar de skyline, heb ik bewandeld en geklommen en dit keer op blote voetjes. Dat wilde ik altijd al proberen. Ik heb allemaal verlaten weggetjes genomen de hoogte in. Eerst was het wel even wennen, die gigantische koude grond onder je voeten en alle stenen. Maar na een tijdje weet je niet beter, al moet je wel doorlopen omdat anders je voeten ijskoud worden. Het bos was heerlijk en was in zijn volle herst glorie met een ongekende geur van dennennaalden. Toen ik bijna boven was gekomen rook ik opeens een hele andere sterke geur, en na een paar momenten zag ik waar dat vandaan kwam: een grote wilde bok stond voor mijn neus te grazen. Ik stilletjes langs hem heen. Even verderop was een nog grotere en die keek mij heel waakzaam aan, mij met zijn grote hoorns in de gaten houdend. Achter hem waren jongere beesten aan t grazen. Gelukkig bleef ie daar.
Het uitzicht was schitterend daarboven, adembenemend gewoon, als je daar staat met die wilde dieren achter je, helemaal alleen met het uitzicht dat zich voor je voeten uitstrekt. Zo vrij voel je je dan! Toen besloot ik nog hoger de berg op te gaan en ben ik van het pad afgeweken, en met handen en voeten en knieen verder geklommen omhoog, door alle krassende prikkelbosjes en dode omgevallen bomen heen. Daar was het uitzicht nog mooier. Alleen de weg naar beneden was minder. Ik gleed soms wel een meter naar beneden, en op mijn slippers (want die had ik maar aangetrokken met al die prikkels) had ik totaal geen grip. Toen ik terugkwam bij het hostel had ik 4.5 uur gewandeld (het meeste) op blote voeten, die helemaal koud en vies waren geworden. Maar al met al was t heel erg leuk!
De dag erna gingen Charlotte en ik naar Milford Sound, echt een veel te commercieel uitstapje maar we wilden de beroemde bergen en meren toch niet missen. In een bus gingen we weg, die behalve wij bestond uit Aziaten met veel te dure camera's. Onderweg gingen we gelukkig heel veel stoppen om foto's te maken. We reden door een prachtig gebied heen. Zo jammer dat er dan weer een bus op je wacht en dat je dan weer weg moet. Je wilt de buurt daar verkennen maar je moet steeds verder. In Milford Sound gingen we een grote boot op, weer met tientallen andere Aziaten. Gewoon te erg, we waren echt de enige Europeanen daar en we vielen nogal op. Echt een massatoerisme op die boot. Iedereen met gigantische camera's, de 1 nog dikker dan de andere (en ik denken dat mijne al zo goed was). Iedereen tegelijk foto's maken. En daar stond ik dan, voorin de boot vasthoudend aan de reiling terwijl de koude wind hard in mijn gezicht blies, omringd door talloze hardpratende en soms duwende mensen, iedereen vechtend voor een plekje voorin voor de perfecte foto, met achter me een grote speaker waar een vrouw door heen gilde over alle kortingen aan boord en dat we vooral de gratis lunch niet moesten vergeten op te halen (die we vervolgens niet kregen), daar stond ik kijkend naar het uitzicht van grote bergen en meren. het was heel mooi, maar genieten was erg moeilijk. Hoe mooi zou het geweest zijn om daar met je eigen stille zeilbootje door heen te varen, dobberend door het heldere water genieten van de rust stilte en de natuur?
Het was mooi om te zien, maar de dag ervoor tijdens mijn eenzame wandeling door het bos genoot ik toch meer. Maar ook ik heb een hoop mooie foto's kunnen maken en daar ben ik toch blij om!
Het was wel grappig trouwens dat er allemaal Japanners foto's van Char en mij gingen maken.
Op de terugweg vielen we als een blok in slaap terwijl de bus ons terug naar huis reed. 19.00 kwamen we weer aan in queenstown. Het was pikkedonker al en ijskoud. Helemaal moe en hongerig kropen we een restaurant in waar ze de lekkerste vis hadden en patat. Ik luste zelfs de mosselen daar.
Afgelopen zaterdag 8 mei gingen we naar Frans Josef, maar dat komt later.
De foto's die hieronder staan zijn door elkaar heen gehusseld jammer genoeg. De foto's van de uitzichten zijn van dinsdag, de foto's van de meren en bergen zijn van woensdag.
ps. sorry voor al de typ en spelfouten die hierin staan. ik heb dit snel moeten typen.
Dag allemaal!
Lieve Allemaal,
Morgen moeten we Queenstown alweer verlaten om naar Frans Josef te gaan, maar gelukkig maar voor even. Charlotte en ik hebben hier echt onze plek gevonden, hier is gewoon alles: gezelligheid, veel winkels, maar vooral ook mooie natuur, rust en stilte.
Afgelopen dinsdag heb ik de mooiste wandeling gemaakt sinds ik hier ben, in mijn eentje. De berg hierachter naar de skyline, heb ik bewandeld en geklommen en dit keer op blote voetjes. Dat wilde ik altijd al proberen. Ik heb allemaal verlaten weggetjes genomen de hoogte in. Eerst was het wel even wennen, die gigantische koude grond onder je voeten en alle stenen. Maar na een tijdje weet je niet beter, al moet je wel doorlopen omdat anders je voeten ijskoud worden. Het bos was heerlijk en was in zijn volle herst glorie met een ongekende geur van dennennaalden. Toen ik bijna boven was gekomen rook ik opeens een hele andere sterke geur, en na een paar momenten zag ik waar dat vandaan kwam: een grote wilde bok stond voor mijn neus te grazen. Ik stilletjes langs hem heen. Even verderop was een nog grotere en die keek mij heel waakzaam aan, mij met zijn grote hoorns in de gaten houdend. Achter hem waren jongere beesten aan t grazen. Gelukkig bleef ie daar.
Het uitzicht was schitterend daarboven, adembenemend gewoon, als je daar staat met die wilde dieren achter je, helemaal alleen met het uitzicht dat zich voor je voeten uitstrekt. Zo vrij voel je je dan! Toen besloot ik nog hoger de berg op te gaan en ben ik van het pad afgeweken, en met handen en voeten en knieen verder geklommen omhoog, door alle krassende prikkelbosjes en dode omgevallen bomen heen. Daar was het uitzicht nog mooier. Alleen de weg naar beneden was minder. Ik gleed soms wel een meter naar beneden, en op mijn slippers (want die had ik maar aangetrokken met al die prikkels) had ik totaal geen grip. Toen ik terugkwam bij het hostel had ik 4.5 uur gewandeld (het meeste) op blote voeten, die helemaal koud en vies waren geworden. Maar al met al was t heel erg leuk!
De dag erna gingen Charlotte en ik naar Milford Sound, echt een veel te commercieel uitstapje maar we wilden de beroemde bergen en meren toch niet missen. In een bus gingen we weg, die behalve wij bestond uit Aziaten met veel te dure camera's. Onderweg gingen we gelukkig heel veel stoppen om foto's te maken. We reden door een prachtig gebied heen. Zo jammer dat er dan weer een bus op je wacht en dat je dan weer weg moet. Je wilt de buurt daar verkennen maar je moet steeds verder. In Milford Sound gingen we een grote boot op, weer met tientallen andere Aziaten. Gewoon te erg, we waren echt de enige Europeanen daar en we vielen nogal op. Echt een massatoerisme op die boot. Iedereen met gigantische camera's, de 1 nog dikker dan de andere (en ik denken dat mijne al zo goed was). Iedereen tegelijk foto's maken. En daar stond ik dan, voorin de boot vasthoudend aan de reiling terwijl de koude wind hard in mijn gezicht blies, omringd door talloze hardpratende en soms duwende mensen, iedereen vechtend voor een plekje voorin voor de perfecte foto, met achter me een grote speaker waar een vrouw door heen gilde over alle kortingen aan boord en dat we vooral de gratis lunch niet moesten vergeten op te halen (die we vervolgens niet kregen), daar stond ik kijkend naar het uitzicht van grote bergen en meren. het was heel mooi, maar genieten was erg moeilijk. Hoe mooi zou het geweest zijn om daar met je eigen stille zeilbootje door heen te varen, dobberend door het heldere water genieten van de rust stilte en de natuur?
Het was mooi om te zien, maar de dag ervoor tijdens mijn eenzame wandeling door het bos genoot ik toch meer. Maar ook ik heb een hoop mooie foto's kunnen maken en daar ben ik toch blij om!
Het was wel grappig trouwens dat er allemaal Japanners foto's van Char en mij gingen maken.
Op de terugweg vielen we als een blok in slaap terwijl de bus ons terug naar huis reed. 19.00 kwamen we weer aan in queenstown. Het was pikkedonker al en ijskoud. Helemaal moe en hongerig kropen we een restaurant in waar ze de lekkerste vis hadden en patat. Ik luste zelfs de mosselen daar.
Afgelopen zaterdag 8 mei gingen we naar Frans Josef, maar dat komt later.
De foto's die hieronder staan zijn door elkaar heen gehusseld jammer genoeg. De foto's van de uitzichten zijn van dinsdag, de foto's van de meren en bergen zijn van woensdag.
ps. sorry voor al de typ en spelfouten die hierin staan. ik heb dit snel moeten typen.
Dag allemaal!
-
05 Mei 2010 - 09:31
Rene:
En je hebt toch echt schoenen aan??
Veel plezier nog ! -
09 Mei 2010 - 21:00
Linda:
Jenn.. deze foto's zijn echt prachtig! Wat een zielige voetjes trouwens, maar ja, jij wil op blote voeten lopen ;) maar op nog maar even terug te komen op de foto's, echt geweldig!! We missen je hier thuis! Veel plezier nog! Bedankt voor de lieve kaartjes die Amstelveen van jou heeft mogen ontvangen ;).. kuss, je zus -
11 Mei 2010 - 07:49
Sander:
Super leuk om te horen dat je het zo naar je zin hebt! En wat een prachtige foto's weer!
Tot snel! -
11 Mei 2010 - 12:13
Dien:
Hoi sgat,
super dat je t nog naar je zin hebt! Ik had ook graag langer in queenstown geweest. Gelukkig had ik wel een veel minder commerciele boot op milford (en geen aziaten :p) Heb je ook zeehonden, pinguins en dolfijnen gezien?
Xx!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
